De ongekende populariteit van de Netflix-serie Bridgerton bewees een jaar geleden dat het verleden vermengd met heel veel seks ontzettend aanslaat bij een internationaal publiek dat door de pandemie en bijbehorende lockdowns een ontsnapping aan de realiteit nodig heeft. Story House Pictures probeert met haar nieuwste productie Sisi overduidelijk hetzelfde, maar dan met échte historische figuren, namelijk keizer Franz Josef I en zijn gemaal keizerin Sisi. Als de kijkers iets van hen weten, dan komt dat vast door de legendarische filmtrilogie met Romy Schneider. Tegelijkertijd is het geen groot geheim meer dat die verfilming veel te rooskleurig was. Maar wil Story House Pictures met deze nieuwe productie nu wél aan de historische realiteit?
Weelderige wereld
Net als de Schneider-trilogie en de meeste andere verfilmingen, gaat dit seizoen over de eerste vijf jaar van de relatie tussen Franz en Sisi. We volgen de twee vanaf hun ontmoeting tot hun verloving en van het altaar naar het ouderschap. Terwijl zij zich individueel in die rollen proberen te voegen, doet het opkomende nationalisme Oostenrijk op haar grondvesten schudden. De kersverse echtelieden moeten een solide keizerspaar gaan vormen door elkaar op emotioneel vlak te vinden. Uiteraard werpt het leven flink wat obstakels op hun pad die dat eindstreven bemoeilijken.
De makers zijn met een hoge productiewaarde in hun belangrijkste doel geslaagd. Het eindproduct transporteert de kijker even naar een andere wereld. Een weelderige wereld, die niet in de minste zin wordt vormgegeven door de prachtige kostuums en de geweldige filmlocaties in en rond het historische Riga. En met gedenkwaardige shots krijgt het verhaal werkelijk epische proporties. Op het eerste gezicht lijkt het dus een heel geslaagde productie. Toch is er iets dat schuurt.
Complexe persoonlijkheden
De oorzaak van die frictie vind je als je wat beter kijkt naar het plot. Eigenlijk gaat het al fout bij de openingsscène van een masturberende Sisi. Door de dosis seks die de makers tegen haar persoon hebben aangegooid, is zij een tiener geworden die haar seksualiteit volop aan het ontdekken is. In realiteit was dit hoogstwaarschijnlijk niet zo. De Beierse hertogin was namelijk een heel kinderlijke 15-jarige tiener toen ze werd verloofd met haar neef – ik gebruik de lijdende vorm opzettelijk, want ze had er maar weinig zeggenschap over. Dat Franz Josef ervoor koos een schommel in de tuin van de Hofburg te bouwen om zijn bruid thuis te laten voelen, onderstreept wel hoe onvolwassen ze was.
Het plot kent wel degelijk enige historische accuraatheid, wat meer wordt toebedeeld aan Franz Jozef. Zoals de serie verbeeldt, was de keizer een conservatieve monarch, die geloofde dat hij als godgegeven recht alleenheerser mocht zijn. Van nieuwerwetse zaken als een parlement moest hij niks hebben. Hij was reactionair en wierp zijn land aan het begin van zijn regering in gewapende conflicten die gedoemd waren in zijn nadeel te eindigen. Aan de andere kant gieten de schrijvers Franz op persoonlijk vlak in de welbekende Victoriaanse pasvorm van emotioneel afstandelijke echtgenoot, terwijl het Sisi is die hunkert naar zijn affectie. Het is een complete ommedraai van de persoonlijkheden: Franz was smoorverliefd op zijn bruid, zij beantwoordde die liefde nooit helemaal.
Als er voor wordt gekozen om zulke duidelijke veranderingen te maken, moeten daar goede redenen voor zijn. Wat de makers met de aanpassingen voor het verhaal proberen te doen, is niet altijd even duidelijk. Het lijkt er pas in de laatste aflevering op dat de schrijvers Sisi als een soort feniks uit de as van haar tegenslagen willen doen rijzen en haar transformatie tot sterke vrouw en keizerin compleet maken. De geloofwaardigheid wordt alleen afgestompt door zwakke subplots over haar integratie aan het Weense hof, de relatie met haar schoonmoeder en het overlijden van haar oudste dochter. De duidelijkere reden is entertainment van een publiek, die het in de huidige omstandigheden echt niet uitmaakt wat je met twee iconische figuren uit het verleden doet. Met de zinnenprikkelende thema’s die worden aangekaart, is het ook moeilijk om daar geheel immuun voor te blijven.
Desondanks krijgt mijn vrouwenhistoricahart het vermoeden dat televisiemakers nog steeds niet weten wat ze aan moeten met de complexe persoon die Sisi was. In de periode die de makers uitbeelden, was ze piepjong, beeldschoon, maar compleet onvoorbereid op haar toekomst. Ze kreeg enorme rollen op haar schouders geworpen, die ze maar met moeite kon dragen. Ze kon niet tegen het protocol van het Weense hof en ontwikkelde angst- en paniekaanvallen. Maar vooral, als we letten op het thema van seksualiteit dat de makers zo hebben belicht: ze was onervaren en gepaard aan een fantasieloze man, die dan wel dolverliefd op haar was, maar voor wie dat gevoel niet compleet wederzijds was. Als je het zo opsomt klinkt het allemaal als dramatisch materiaal. Dus ik blijf na het kijken van de serie zitten met de brandende vraag waarom er daar niet gewoon eens een verfilming mee wordt gemaakt.
Seizoen 2
De nieuwe serie Sisi is ondertussen zo erg in de smaak gevallen, dat het groene licht voor een tweede seizoen is gegeven. Het eerste seizoen is vermakend genoeg geweest om mijn interesse te wekken voor wat de schrijvers verder gaan doen met de historische figuur Sisi.